Versione Italiana | Nota biografica | Versione lettura |
Traag
zoals een gedicht zichzelf schrijft
ontstaat de dageraad
uit het niets
ontdoet zich van de stilte
en brengt licht
alom duikt op het groen
teerspijs voor de zon
die van de aarde
geen ander duister neemt
dan de nacht.
Wij zijn de spiegel en in de spiegel het gelaat
Voortdurend proeven wij de smaak
Van de eeuwigheid. Wij zijn de pijn
en wat de pijn geneest. Wij zijn het zoete,
verfrissende water en de kruik die het schenkt.
Maulana Roemi
Variatie op een gedicht van Maulana Roemi
Mijn leven lang hebben het gezang van de nachtegaal
en de kleuren van de pauw mij in vervoering gebracht
zeg mij niet, dat de een niets meer is dan stem
en de ander, alleen maar kleur.
materie van de aarde
en van de droom
ster zonder nacht
over mij ontfermd
als maan over duisternis
toegeworpen licht
als baken en boei
als hij in zee dreigt te verdrinken
de horizon.